Պատկերացրեք մի իրավիճակ, երբ պետությունն ունի մեկ միլիոն դոլար, և իշխանությունը պետք է որոշի, թե ինչի վրա ծախսի այդ գումարը:
Սեղանին դրված է երկու տարբերակ. կահավորել առաջնագիծը և բարելավել զինվորների անվտանգային պայմանները կամ, ամանօրին ընդառաջ, զարդարել քաղաքն ու կազմակերպել ճոխ տոնակատարություն:
Առաջինը վերաբերում է պետության անվտանգությանը, տարածքային ամբողջականությանը, զինվորների կյանքին ու առողջությանը:
Իսկ երկրորդը՝ բնակչության լավ տրամադրությանը, այսինքն՝ իշխանության քաղաքական վարկանիշին:
Նորմալ պետություններում, պետական իշխանության պարագայում նման ընտրությունն իսկ զավեշտ կլիներ, քանի որ ընտրելու բան չկա. ամեն ինչ պարզ է:
Բայց, ինչպես տեսնում ենք, «նոր Հայաստանում հպարտ քաղաքացու» ժամանակավոր ժպիտն ավելի կարևոր է, քան՝ պետության անվտանգությունը, նույնիսկ ավելի կարևոր է, քան այդ նույն «հպարտ» քաղաքացու զինվոր որդու կյանքն ու առողջությունը:
Չգիտեմ, սա ինչպես է կոչվում, բայց որ հերթական խելագար «աննախադեպն» է, դա՝ հաստատ:
Արթուր Ղազինյան